قيام امام حسين (ع) و صلح امام حسن (ع)


چرا امام حسن(ع) صلح كرد و امام حسين(ع) جنگ كرد؟

جواب:

شرايط زمان حضرت امام حسن(ع) با شرايط زمان امام حسين(ع) بسيار متفاوت بوده و ناچار اقتضاي حركت هاي متفاوتي داشته است. در زمان امام حسن(ع) مردم آمادگي روحي براي مبارزه اي سخت و طولاني با معاويه را نداشتند به دليل: الف) جنگ هاي قبلي (صفين - نهروان - جمل). ب ) حيله گري و تزوير معاويه و سست عنصري گروه بسياري از مردم. ج ) خطرات بيروني كه مجموع جامعه اسلامي آن زمان را تهديد مي كرد و درگيري داخلي آنان را براي حمله به مسلمانان بر مي انگيخت. د ) حفظ خون شيعيان باقي مانده. ه ) روشن كردن حيله گري معاويه و رشد فكري جامعه. اما در زماني كه امام حسين(ع) قيام فرمودند از يك سو حساسيت به وجود آمدن ناگهاني ارتداد كلان وجود نداشت از طرف ديگر انحراف دستگاه حكومت چند صد برابر شده بود. از نظر اجتماعي نيز شرايط بر اثر ظلم و بيدادگري حاكم مردم را به ستوه آورده و نارضايتي عمومي بيداد مي كرد. بنابراين يكي از شرايط پديد آوردن انقلاب فراهم آمده بود ولي شرط ديگر آن - كه وجود روح حماسه و ايثارگري است - جز در تعداد معدودي فراهم نبود. بنابراين بر امام لازم مي نمود كه از همين مقدار استفاده كند و موقعيت را از دست ندهد و هر چند در چنان وضعيتي نمي توانست پيروزي نظامي به دست آورد ولي حركتي پديد آورد كه پايه نظام هاي ستمگر را براي هميشه لرزاند و روح خروش و حماسه را در كالبد مسلمانان و همه آزادي خواهان جهان دميد و آثار بسيار گران بهايي در تاريخ بشريت بر جاي گذارد.