بعد از صلح، هر دو بزرگوار وارد مدينه شدند و در جوار مرقد مطهر جد بزرگوار خود سكني گزيدند. تا وقتي امام مجتبي در قيد حيات بودند امام حسن عليه السلام به احدي تعرض نداشتند و خود مطيع برادر بود. و خط مشي سياسي كه امام مجتبي ترسيم كرده وبد حتي بعداز شهادت آن حضرت ادامه داد، امام مجتبي(ع) با اين كه صلح كرده بودند، اما ناظر بر اوضاع بودند. نقاط ضعف دستگاه را به آنها گوشزد ميكردند از امر به معروف و نهي از منكر و پيكار با بدعتهاي معاويه دريغ نداشتند، بعد از صلح وقتي معاويه وارد كوفه شد براي تضعيف و شكستن ابهت امام(ع) از او خواستند منبر بروند، امام(ع) بالاي منبر رفت پس از حمد و ثناي الهي خدمات دودمان خود را گوشزد و حكومت معاويه را ناحق و فناپذير معرفي كرد و از مردمي كه حكومت معاويه را پذيرفته بودند نكوهش كرد.

تا امام زنده بود معاويه جرئت نميكرد متعرض شيعيان شود و اسامي آنها را از ليست حقوق بگيران محو كند، با اين كه شيعيان وارد شام ميشدند و علناً از معاويه انتقاد ميكردند. (1)

بعد از شهادت امام مجتبي(ع) امام حسين عليه السلام مدت ده سال "تا وقتي مه معاويه در قيد حيات بودند" به پيمان صلحي كه امام مجتبي(ع) با معاويه منعقد كرده احترام ميگذاشت، اما در عين حال ناظر بر اوضاع بودند، و در جاي خود امر به معروف و نهي از منكر ميكردند، حتي گاهي با نوشتن نامه براي معاويه او را زا بعضي كارها منع كرده و شديداً مورد انتقاد قرار ميدادند، از جمله در شهادت حجر بن عدي آن يار باوفا و شجاع حضرت علي عليه السلام روزي كارواني حامل بيت المال براي معاويه به سوي شام در حركت بودند در بين راه به دستور حضرت امام حسين اموال آنها مصادره و به مصرف مورد نظر امام حسين عليه السلام رسيد.(2)

همان طور كه بيان شد، بعد از صلح، آن دو امام همام تنها به خواندن نماز و دعا و قرآن و استراحت اكتفا نكردند، بلكه كاملاً در متن قضايا و امور معيشتي و سياسي و مذهبي مردم بودند و تا جايي كه امكان داشت مانع خلاف سردمداران ميشدند.

جهت اطلاع بيشتر ميتوانيد از مطالعه كتاب زندگاني امام حسين(ع) نوشته سيد هاشم رسولي محلاتي و صلح امام حسن(ع) نوشته شيخ راضي آل ياسين ترجمه آيت الله خامنهاي بهرهمند شويد.

پي نوشتها:

1. منتهي الامال، ج 1، ص 235.

2. موسوعة كلمات الامام الحسين(ع)، معهد تحقيقات باقر العلوم، ص 248.