اگر همه دنيا را تبديل به يک لقمه غذا کنم و به انساني که خدا را از روي خلوص عبادت مي کند بخورانم، باز احساس مي کنم که در حق او کوتاهي کرده ام . و اگر ازاستفاده کردن کافر از دنيا جلوگيري کنم تا به آن اندازه که جانش از شدت گرسنگي وتشنگي به لب برسد، آنگاه جرعه اي آب به او بدهم، خود را اسرافکار مي پندارم .