375 ـ ابن عساكر با سند خود از ابوحمزه ثمالى، از امام سجّاد عليه السلام نقل كرده است:







[ امام [حسن عليه السلام طواف كعبه مى كرد كه مردى نزد او آمد و گفت: اى ابامحمّد! با من بيا براى كارى كه دارم نزد فلانى برويم. پس آن حضرت طواف را رها كرد و با او رهسپار شد. و چون رفت [و برگشت]، شخصى كه به آن مرد درخواست كننده حسد مى ورزيد، نزد آن حضرت آمد و گفت: اى ابامحمّد! آيا طواف را رها كردى و براى كار فلانى رفتى؟ فرمود: چرا نروم در حالى كه رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: «هركس كه براى انجام نياز برادر مسلمان خود برود و نياز او برآورده شود، يك حجّ و يك عمره در نامه عمل او نوشته خواهد شد، و اگر نياز او برآورده نشود، يك عمره نوشته خواهد شد». بنابر اين، من يك حجّ و يك عمره به دست آوردم و به طواف خود برگشتم.











376 ـ ديلمى از ابن عبّاس روايت كرده است:







من در خدمت حسن بن علىّ عليه السلام ـ كه در مسجدالحرام، معتكف و مشغول طواف بود ـ بودم كه يك نفر از شيعيان آمد و گفت: اى فرزند رسول خدا! فلانى از من طلب دارد، اگر مصلحت بدانى آن را از جانب من بپرداز. آن حضرت فرمود: سوگند به پروردگار اين خانه! چيزى ندارم. او عرض كرد: اگر مصلحت بدانى از او بخواه كه به من مهلت دهد؛ او مرا به زندان تهديد كرده است. پس طواف را قطع كرد و با او به راه افتاد، عرض كردم: اى فرزند رسول خدا! آيا فراموش كرده اى كه معتكفى؟ فرمود: نه، ولكن از پدرم شنيدم كه فرمود: از رسول خدا صلى الله عليه و آله شنيدم كه فرمود: «هركس حاجتى از برادر مؤمن خود را برآورد، همچون كسى است كه نه هزار سال، خدا را با روزه دارى و شب زنده دارى عبادت كرده باشد».







377 ـ صدوق رحمه الله نقل كرده است:







ميمون بن مهران گفت: نزد حسن بن علىّ عليه السلام [ كه در مسجد معتكف بود،] نشسته بودم كه مردى آمد و گفت: اى فرزند رسول خدا! فلانى از من طلبى دارد و مى خواهد زندانم كند. فرمود: به خدا! مالى ندارم تا از جانب تو بپردازم. پس با آن حضرت سخنى گفت [كه نفهميدم]، و آن حضرت كفش خود را پوشيد [كه برود]، من عرض كردم: اى فرزند رسول خدا! آيا فراموش كرده اى كه معتكفى؟ فرمود: فراموش نكرده ام، ولكن از پدرم شنيدم كه از رسول خدا نقل كرد كه فرمود: «هركس در برآوردن نياز برادر مسلمان خود بكوشد، گويى كه نه هزار سال با روزه دارى و شب زنده دارى خدا را عبادت كرده است».







378 ـ ابن ابى جمهور مى گويد: مولاى ما [ امام] حسن عليه السلام فرمود:







هرگاه اعتكاف، و تلاش در برآوردن نيازهاى برادران، با هم تعارض كنند، ما برآوردن نيازهاى آنان را بر اعتكاف، مقدّم مى داريم.







379 ـ يعقوبى مى گويد:











از [ امام] حسن عليه السلام پرسيدند: زندگانىِ چه كسى بهتر است؟ فرمود: كسى كه مردم را در زندگانىِ خود سهيم كند. و پرسيدند: زندگانىِ چه كسى بدترين است؟ فرمود: كسى كه در [سايه] زندگى او، هيچ كسى زندگىِ نكند.