373 ـ كلينى رحمه الله با سند خود از هشام بن حكم نقل كرده است:







ابوالحسن موسى بن جعفر عليه السلام به من فرمود: اى هشام!... حسن بن علىّ عليه السلام فرمود: هرگاه حاجتى خواستيد، آن را از اهلِ آن بخواهيد. عرض شد: اى فرزند رسول خدا! اهل حاجت چه كسى است؟ فرمود: آن كسانى كه خداوند در قرآن، از آنان ياد كرد و فرمود: «تنها ژرف نگرانند كه پندپذيرند»، ژرف نگران همان خردمندانند.







374 ـ يعقوبى مى گويد: و [ امام] حسن عليه السلام فرمود:







از دست دادن حاجت، بهتر از آن است كه آن را از نا اهلش بخواهى. و سخت تر از مصيبت، بدخُلقى است. و پرستش خدا، انتظار فرج است.







و نيز فرمود: عادت رسول خدا صلى الله عليه و آله اين بود كه هرگاه كسى حاجتى از او مى خواست، او را جز با [رفع] آن حاجت و گفتار [خوش و] نرم بر نمى گرداند.