353 ـ ابن شهرآشوب نقل كرده است: [ اميرمؤمنان] على عليه السلام يك مرد اسدى را دستگير







كرد تا حدّ بزند، خويشانش جمع شدند تا از او شفاعت كنند. و از حسن بن علىّ عليه السلام خواستند كه همراه آنان شود. امام حسن عليه السلام فرمود: نزد على عليه السلام برويد كه او، خود داناتر [و مهربان تر از هر كسى] به احوال شماست. پس نزد آن حضرت آمدند و خواستند كه







او را عفو كند. آن حضرت فرمود: از من چيزى را كه در توانم باشد نمى خواهيد مگر آن كه به شما خواهم داد. و آنان با اين تصوّر كه آن حضرت شفاعتشان را پذيرفته است، بيرون آمدند؛ و حسن عليه السلام پرسيد: چه شد؟ گفتند: خيلى خوب. و برايش فرموده اميرمؤمنان عليه السلام را نقل كردند. امام حسن عليه السلام فرمود: چه خواهيد كرد اگر رفيقتان حدّ خورده باشد؟ و آنان اين سخن را ناچيز شمردند. پس اميرمؤمنان عليه السلام او را آورد و حدّ زد، و فرمود: «سوگند به خدا! چشم پوشى از حدّ الهى، در توان من نيست».