219 ـ مسعودى مى گويد: از سخنان [ امام] حسن عليه السلام ، در برخى مقامات اين است كه فرمود: ما حزب رستگار خداييم، و نزديك ترين عترت رسول اوييم، و خاندان پاك و خوش خوى پيامبريم، و يكى از آن دو گرانبها ـ كه رسول خدا صلى الله عليه و آله به جا نهاد ـ هستيم، و دومين آن، كتاب خداست كه در آن بيان هر چيزى است. از پيش روى آن و از پشت سرش، باطل به سويش نمى آيد، در هر چيزى تكيه گاه است. تأويل آن، ما را به خطا نمى برد، بلكه به حقائق آن يقين داريم. پس از ما پيروى كنيد كه پيروى ما واجب است؛ زيرا به پيروى خدا و پيامبر و اولياى امر پيوسته است. «پس اگر در چيزى اختلاف داشتيد آن را به خدا و پيامبر او عرضه بداريد»، «و اگر آن را به پيامبر و اولياى امر خود ارجاع كنند، قطعا از ميان آنان كسانى اند كه [مى توانند درست و نادرست] آن را دريابند»، و مباد شما را كه به فرياد بلند شيطان گوش فرا دهيد كه او براى شما دشمنى آشكار است، و از آن اولياى او خواهيد شد كه به ايشان گفت: «امرز هيچ كس از مردم بر شما پيروز نخواهد شد، و من پناه شما هستم، پس هنگامى كه دو گروه، يك ديگر را ديدند [شيطان] به عقب برگشت و گفت: من از شما بيزارم، من چيزى را مى بينم كه شما نمى بينيد»، و در آن صورت، براى نيزه ها، پوشش [و پناه]، و براى شمشيرها گوسفند فربه، و براى گرزها [جاى اشتباه و] گناه، و براى تيرها آماج شويد. سپس كسى را كه ايمانى از پيش نداشته يا در آن، چيزى به دست نياورده است، سود نخواهد بخشيد.