218 ـ فرات كوفى با سند خود از أصبغ بن نباته نقل كرده است:







عبداللّه بن جندب به علىّ بن ابيطالب عليه السلام نوشت: فدايت شوم، ضعفى در من است. تقويتم كن. علىّ عليه السلام به فرزند خود ـ حسن عليه السلام ـ فرمود تا نامه اى به او بنويسد، و او نوشت:







حقّا كه محمّد صلى الله عليه و آله ، امين خدا در زمينش بود. پس چون وفات يافت، ما ـ خاندان او ـ امين هاى خدا در زمينش هستيم. دانش [سررسيد] مرگ ها و حوادث نزد ماست، و ما چون كسى را ببينيم، با واقعيّت ايمان و با واقعيّت نفاقش، او را مى شناسيم، و شيعيان ما، با نام و نسب، [براى ما،] شناخته شده اند. خدا از ما و ايشان پيمان [پايدارى در راه خدا [گرفته است، به سرچشمه هاى ما مى رسند، و به قدمگاه هاى ما در مى آيند. كسى جز ما و ايشان، بر آيين [توحيدى] پدر ما ـ ابراهيم عليه السلام ـ نيست. ما در روز قيامت، دامن پيامبرمان را مى گيريم و پيامبرمان دست به دامن نور پروردگار است و شيعيان ما دست به دامن ما دارند.







هر كه از ما جدا شود، به هلاكت مى رسد، و هر كه از ما پيروى كند، به ما مى پيوندد،







و ترك كننده ولايت ما، كافر است، و پيرو ولايت ما، مؤمن است. هيچ كافرى ما را دوست نمى دارد، و هيچ مؤمنى ما را دشمن نمى دارد و هركس با محبّت ما بميرد، خدا را سزد كه او را با ما مبعوث كند.















ما براى پيروان خود، نوريم و براى آن كه از پى ما مى آيد، هدايتيم، و كسى كه از ما رو برتابد، از ما نيست، و هر كس از ما نباشد، بهره اى از اسلام ندارد.







خدا به وسيله ما دين خود را آغاز كرد، و با ما به پايان مى برد، و با ما سبزه هاى زمين را خوراك شما مى كند، و خدا با ما، شما را از غرق شدن امان مى دهد، و با ما، در زندگى و برزخ و قيامت و صراط و ميزان و هنگام ورود به بهشت، شما را نجات مى بخشد.







و مَثَل ما در كتاب خدا، همچون مثل مشكات است. مشكات، قنديل است، و در ما، چراغ است، و چراغ، محمّد صلى الله عليه و آله و خاندان اويند، و چراغ، در شيشه است. «آن شيشه، گويى اخترى درخشان است كه از درخت خجسته زيتونى ـ علىّ بن ابيطالب عليه السلام ـ كه نه شرقى است و نه غربى ـ نه يهودى است و نه نصرانى ـ افروخته مى شود. نزديك است كه روغن [زلال] آن ـ هرچند بدان آتشى نرسيده باشد ـ روشنى بخشد. نورى، بر روى نورى دگر است. خدا هر كه را بخواهد، به نور خود هدايت مى كند.»







و خدا را سزد كه ياور ما را در روز قيامت بياورد در حالى كه چهره اش درخشان، برهانش تابان و نزد او، دستاويزش بزرگ است.







و خدا را سزد كه ياور ما را رفيق پيامبران، شهيدان، صدّيقان و صالحان قرار دهد، و آنان چه خوب همدمى اند.







و خدا را سزد كه دشمن و منكر ولايت ما را رفيق شيطان ها و كافران قرار دهد، و ايشان چه بد رفيقى اند.







و شهيد ما ده درجه برتر از شهداى ديگران است، و شهيد شيعيان ما هفت درجه برتر از شهيد غير خودشان است.







پس ما نجيبان [بنى آدم] و پيشگامان پيامبران و جانشينان خدا در زمين و همان «خالص شده هاى براى خدا» در كتاب خداييم، و ما نزديك ترين مردم به پيامبر خداييم، و ما آن كسانيم كه خدا دين خود را براى ما تشريع كرد، و در كتاب خود فرمود:







«از دين، آنچه را كه به نوح درباره آن سفارش كرد، براى شما تشريع كرد، و آنچه را به تو وحى كرديم، و آنچه را كه درباره آن به ابراهيم و موسى و عيسى سفارش نموديم كه







دين را برپا داريد، و در آن تفرقه اندازى مكنيد» ـ و بر امّت محمّد صلى الله عليه و آله باشيد ـ [آرى:[ «بر مشركان [آنچه كه ايشان را به سوى آن فرا مى خوانى]، گران مى آيد».