197 ـ ديلمى مى گويد:







حسن عليه السلام فرمود: در دنيا به جز اين قرآن، چيزى باقى نمانده است پس آن را امام خود قرار دهيد تا شما را به هدايت (فطرتتان) راهنمايى كند. سزاوارترين [و نزديك ترين [مردم به قرآن، كسى است كه به آن عمل مى كند؛ هرچند آن را حفظ نكرده باشد و دورترين مردم از قرآن، كسى است كه به آن عمل نمى كند؛ هرچند آن را بخواند.







و فرمود: و هر كس درباره قرآن، با رأى [و پيشداورى] خود گويد [و تفسير كند [و حقّ باشد، باز گناه كرده است.







و فرمود: اين قرآن در روز قيامت مى آيد در حالى كه راهبر است و پيش برنده؛ مردمى را كه حلال خدا را حلال، و حرام خدا را حرام گرفته اند و به متشابهات قرآن، ايمان آورده اند، به بهشت رهنمون مى شود و مردمى را كه حدود و احكام الهى را تباه كرده اند و حرام هاى خدا را حلال گرفته اند، به آتش مى راند.







198 ـ اربلى مى گويد: از سخنان حسن عليه السلام است:











در اين قرآن، چراغ هاى نور وشفاى سينه هاست. پس بايد سالك، در نورِ آن سلوك كند و با اين ويژگى، دل خود را لگام زند؛ زيرا اين انديشيدن [و از نور قرآن بهره بردن[ حياتِ دل بيناست، همان سان كه آدمى در تاريكى ها، با [تابش] نور، روشنايى مى گيرد.