163 ـ اربلى مى گويد:







و چون معاويه مردم را توصيف كرد، بنى هاشم را سخاوتمند، و آل زبير را شجاع، و







بنى مخزوم را خود بزرگ بين، و بنى اميّه را بردبار توصيف كرد، و حسن بن على عليه السلام اين گفتار را شنيد، و فرمود: خدا او را بكشد! مى خواهد كه بنى هاشم هر چه دارند، ببخشند







تا به او محتاج شوند، و آل زبير بى باك شوند تا كشته شوند، و بنى مخزوم تكبّر كنند تا منفور گردند، و بنى اميّه بردبار شوند تا مردم آنان را دوست بدارند.







164 ـ ابن عساكر با سند خود از سليمان نقل كرده است:







روزى معاويه در مجلس خود گفت: اگر هاشمىّ بخشنده نباشد، به خانواده خود شباهت ندارد، واگر زبيرى شجاع نباشد، به خانواده خود شباهت ندارد، واگر مخزومىّ خود بزرگ بين نباشد، به خانواده خود شباهت ندارد، واگر اموىّ بردبار نباشد، به خانواده خود شباهت ندارد.







چون اين خبر به امام حسن عليه السلام رسيد، فرمود: سوگند به خدا! حقّ را نخواسته، بلكه خواسته است تا بنى هاشم را به سخاوت وادارد تا اموالشان تمام شود و به او محتاج شوند، و آل زبير را به بى باكى برانگيزد تا با كشته شدن نابود شوند، و بنى مخزوم را به تكبّر وادارد تا منفور مردم گردند، و بنى اميّه را به بردبارى برانگيزد تا مردم آنان را دوست بدارند.