161 ـ ابن شهرآشوب مى گويد: اسماعيل بن ابان با سند خود نقل كرده است:







زمانى كه معاويه با زور بر اوضاع مسلّط شد، [روزى] امام حسن عليه السلام در مسجد رسول خدا صلى الله عليه و آله ، بر مردى ـ كه در ميانشان گروهى از بنى اميّه بود ـ گذر كرد، و آنان [چون امام حسن عليه السلام را ديدند] با چشم به يكديگر اشاره كردند، پس آن حضرت دو ركعت نماز خواند و فرمود: چشمك زدن شما را ديدم. بدانيد سوگند به خدا! يك روز







فرمانروايى نكنيد مگر آن كه ما دو روز فرمانروايى كنيم، و نه يك ماه مگر آن كه ما دو ماه فرمانروايى كنيم، و نه يك سال مگر آن كه ما دو سال فرمانروايى كنيم، و ما در حكومت شما، مى خوريم و مى آشاميم و مى پوشيم و ازدواج مى كنيم و سوار [مركب[ مى شويم، در حالى كه شما در حكومت ما نه مى خوريد و نه مى آشاميد و نه ازدواج مى كنيد.







فردى گفت: ابامحمّد! اين، چگونه مى شود در حالى كه شما بخشنده ترين و رئوف ترين و مهربان ترين مردم هستيد؟! آيا شما در حكومت آنان در امانيد، ولى آنان در حكومت شما در امان نيستند؟!







آن حضرت فرمود: علّتش اين است كه آنان با كيد شيطانى با ما دشمنى كنند، ولى ما با كيد خداوندى با آنان دشمنى كنيم، و كيد خداوندى [نيرومند و] سخت است.