121 ـ صدوق رحمه الله مى گويد:







امام حسن عليه السلام همان وقت به معاويه نوشت: امّا بعد، اينك پيش آمد من، به نااميدى ـ از حقّى كه [مى خواستم] زنده دارم، و باطلى كه [مى خواستم [بميرانم ـ رسيد، و پيش آمد تو، همچون پيش آمد كسى است كه به مراد خود رسد. من از اين امر، كناره مى گيرم و آن را به تو وامى گذارم؛ هرچند واگذارى حكومت به تو، شرّ آخرتت خواهدبود. من با تو شروطى دارم كه اگر به هريك عمل كنى، گرانبار نمى شوى و اگر خيانت كنى، سبكبار نخواهى شد ـ و حضرت شروط خود را در نامه ديگرى نوشت و در آن، او را به وفا و ترك خيانت، سفارش كرد واى معاويه! به زودى، همانند آن كس كه در راه باطل به پاخاست و دست از حقّ كشيد، پشيمان خواهى شد؛ امّا پشيمانى در آن زمان، سودى نخواهد داشت، والسّلام.