22 ـ شيخ مفيد رحمه الله با سند خود از اَبان بن تغلب نقل كرده است:







امام صادق عليه السلام فرمود: صحيفه (كوچكى) در بند شمشير على عليه السلام بود. على عليه السلام ، حسن عليه السلام را خواست و آن صحيفه و كاردى را به او داد و فرمود: آن را بگشا. حسن عليه السلام نتوانست آن را بگشايد. على عليه السلام آن را گشود و فرمود: بخوان. حسن عليه السلام خواند: الف، با، سين، لام. يك به يك حرف ها را خواند. سپس آن را پيچيد و به حسين عليه السلام داد. او نتوانست آن را بگشايد. على عليه السلام آن را گشود و فرمود: فرزندم! بخوان. حسين عليه السلام همان گونه كه حسن عليه السلام خوانده بود، خواند. سپس آن را پيچيد و به محمّد بن حنفيّه داد. او نتوانست آن را بگشايد. على عليه السلام آن را گشود و فرمود: بخوان. او چيزى از آن نفهميد. پس على عليه السلام آن را گرفت و پيچيد و به بند شمشير خود بست.







اَبان مى گويد: از امام صادق عليه السلام پرسيدم: چه چيزى در آن صحيفه بود؟ آن حضرت فرمود: آن صحيفه، حروفى بود كه هر حرفى از آن، هزار حرف را مى گشود.







ابوبصير مى گويد: امام صادق عليه السلام فرمود: براى مردم از آن حروف، دو حرف هم تا روز قيامت آشكار نگردد.