10 ـ خزّاز با سند خود از امام حسن عليه السلام نقل كرده كه فرمود:







روزى پيامبر صلى الله عليه و آله خطبه خواند و پس از حمد و ثناى خداوند، فرمود: مردم! گويا (رحلتم نزديك است) فراخوانده مى شوم و بايد اجابت كنم، و من در ميان شما دو چيز گران بها ـ كتاب خدا، و عترت و خاندانم ـ را به جا مى گذارم كه اگر به آن دو تمسّك جوييد، هرگز گمراه نمى شويد. پس از آنان ياد گيريد و به آنان نياموزيد كه آنان داناتر از شمايند. زمين از آنان خالى نمى ماند وگرنه اهل خود را به كام مى كشد.







سپس فرمود: خدايا! من مى دانم كه دانشِ (هدايت) نابود نمى شود و پايان نمى پذيرد، و تو زمين خود را از حجّت بر بندگانت ـ كه يا آشكار است و پيروى نمى شود، و يا بيمناكِ غائب است ـ خالى نمى گذارى تا حجّتت باطل نگردد و اوليائت پس از هدايت، گمراه نشوند كه ايشان در شمار اندك، ولى نزد خدا بزرگ ترين منزلت را دارند.







چون از منبر پايين آمد، عرض كردم: اى رسول خدا! تو حجّت بر همه آفريده هايى. فرمود: حسن جانم! خداوند مى فرمايد: «همانا تو، بيم دهنده اى و براى هر قومى، هدايتگرى است.» من بيم دهنده ام و على هدايتگر است. عرض كردم: اى رسول خدا!







پس اين سخن شما كه زمين از حجت خالى نمى ماند (چگونه است)؟ فرمود: آرى، على آن امام و حجّت پس از من است، و تو حجّت و امام پس از اويى، و حسين امام و حجّت پس از توست. و خداى آگاه به اسرار، به من خبر داد كه از صلب حسين فرزندى آيد به نام على كه هم نام جدّش، على است، و چون حسين درگذرد، اين امر خداوندى را فرزندش على ـ كه حجّت و امام است ـ به پا دارد، و خدا از صلب او فرزندى هم نام و همانندترين فرد به من آورد. دانش او، دانش من و حكم او، حكم من است. او امام و حجّت پس از پدرش خواهد بود و خدا از صلب او فرزندى به نام جعفر ـ كه در گفتار و كردار صادق ترين فرد است ـ آورد كه امام و حجت پس از پدر خود خواهد بود، و خدا از صلب جعفر فرزندى [ به نام موسى [هم نام موسى بن عمران ـ كه عابدترين مردم روزگار خود است ـ آورد و او امام و حجّت پس از پدر خود خواهد بود، و خدا از صلب موسى فرزندى به نام على ـ كه كانِ دانش خدا و منبعِ حكمت هاى الهى است ـ آورد كه او امام و حجّت پس از پدر خود خواهد بود، و خدا از صلب على، فرزندى به نام محمد آورد كه او امام و حجّت پس از پدر خود خواهد بود، و خدا از صلب محمّد فرزندى به نام على آورد كه او امام و حجّت پس از پدر خود خواهد بود، و خدا از صلب على فرزندى به نام حسن آورد كه او امام و حجّت پس از پدر خود خواهد بود، و خدا از صلب حسن، حجّت قائم را آورد كه امام پيروان خود (امام زمان خود) و نجات بخش دوستان خود خواهد بود. او غائب مى شود تا آن جا كه ديگر ديده نشود. پس گروهى از او بر مى گردند و گروهى پايدار مى مانند و مى گويند: متى هذا الوعد ان كنتم صادقين و اگر از عمر دنيا جز يك روز نماند، خداى آن روز را آن چنان بلند گرداند كه قائم ما ظهور كند و زمين را پر از عدل و داد سازد؛ همان گونه كه از ظلم و جور آكنده است. پس زمين از شما (كه حجّت خداييد) خالى نمى ماند و خدا به شما دانش و حكمت مرا داده است، و من از خداوند ـ تبارك و تعالى ـ خواسته ام كه علم و فقه را در نسل و نژادم به







ميراث نهد.