جـمـعـى از مـورّخـيـن بـه خـاطـر مـحـبـّتـشـان بـه حـضـرت امـام مـجـتـبـى ( عـليـه السـّلام ) و بـه خـاطـر آنـكـه اعـمـال آن بـزرگـوار بـا افـكار و فرهنگ ملّى و رسومات اجتماعى آنها تطبيق نمى كرده چند مساءله را كه در كتب تـاريخ از آن حضرت نوشته شده توجيه كرده اند كه من فكر مى كنم تنها چيزى را كه لازم است توجيه كنند آن چـيـزى اسـت كه با قرآن مخالفت داشته باشد و از صراط مستقيم خارج باشد والاّ چون معنى امام و الگو و اسوه ايـن اسـت كـه او مـيـزان اسـت و بـايـد ديـگـران اعـمـال و افـكـار خـود را بـا اعمال و افكار او تطبيق دهند در تمام چيزها بايد او امام و اسوه باشد و سائرين ماءموم و اقتدا كننده به او باشند و چون و چرائى در كارهاى آن حضرت نداشته باشند.

مـورّخـيـنـى كـه مـحـبـّتـى بـه آن حـضـرت داشـتـه ولى بـى تـوجـّه بـه الگـو بـودن آن حـضـرت بـوده انـد