بازگشت

مقدمه


امام حسن(ع) سى و هفت سال در كنار پدر زيست و در طي اين مدت نه تنها فـرزندى مطيع و امام شـناس بـود، بـلكه بـازويى نيرومند، ياورى صديق، مسئولى امين و مجرب و سربـازى عاشق و فداكار براى اميرمومنان بـه شمار مىآمد. وى بـا شناخت كاملى كه از پدر داشت ، خود را وقف خدمت به اميرالمومنين كرده بود.



روزى بازوى نظامى پدر شده ، بـه فرمانش بـه طرف كوفه روانه مى گردد تا مردم آن سامان را از توطئه شوم دشمنان اسلام آگاهى داده ، آنان را براي مقابله بـا پيمان شكنان و ناكثين بـسيج كند. روزي ديگر به عنوان بـازوى سياسى امام در جريانات سياسى دوران عثـمان وارد صحنه شده ، او را نسبـت بـه وضع ناهنجار خلافتش و كثـرت انحرافات آگاه مى سازد و يا در مسئله حكميت بـه دستـور آن حضرت و با بـيانات شيوا ، به تبيين مسائل مي پردازد.و يا با تکيه بر کرسي قضاوت و پذيرش مسووليت ها بـه كمك و يارى پـدر مى شتابـد.



اين نوشـتـار كوتـاه اگر چـه بـيان كننده بـخـشـى از مسووليت ها و ماموريتهاى امام حسن(ع) در دوران پدر مى باشد، اما بايد اعتراف كرد كه بدون شك در اين سى و هفت سال خدمات آن حضرت بيش از اينها بوده ولى ما بـرآن ها دسـت نيافتـه ايم. اما مسووليت هاى ثبت شده در تاريخ به قرار زير است: