در امـور سـيـاسـى ، تـرور شـخـصـيـت از تـرور شـخـص كـارسـازتـر است . تحقير طرف مـقـابـل در نظر دوست و دشمن ، و شايعه پراكنى درباره او، را از پاى در مى آورد. گاهى نيز دشمن وقتى خود را عاجز از مقابله روياروى مى بيند دست بدين گونه امور مى زند.

آن امـام بزرگ در حيات و ممات آماج تيرهاى مسموم دشمن قرار گرفته ، نوشته هاى عصر بـنـى امـيـه و بنى عباس و طرفداران آنها سرشار از اتهامات بى اساس و شايعات ضد اخلاقى و انسانى به اين امام مظلوم است . او را ترسو، راحت طلب ، بى درد، خوشگذران ، حقوق بگير معاويه و ساير اتهاماتى كه قلم از نگارش آن شرم دارد، معرفى كرده اند.

تـهـمـتـهـا چـنـدان رواج يافت كه آن حضرت از برخى دوستان نادان و بى معرفت نيز زخم زبـانها شنيده ، تا آنجا كه برخى از آنها نيز باورشان شده ، در كتابها افسانه مطلاق بـودن ((30)) او را آورده ، و گـاه در اذهان عوام ، شجاعت حسين عليه السلام در برابر ضعف و سستى امام مجتبى عليه السلام قرار گرفته است ! فيليپ حتى در تـاريخ خود((31)) مى نويسد: ((حسن بن على بيش از آنكه در منصب و كـار حكومت باشد در خانه و در ميان زنان بود. همش ‍ صرف امورى غير از اداره كشور مى شـد، و چـنـد وقـتـى نـگـذشـت كـه خـلافـت را بـه رقـيـب نيرومند خود واگذاشت و به مدينه بازگشت تا در آنجا به آرامى و آسودگى سركند))!

دكـتـر طـه حـسـيـن در كـتـاب خـود ((32)) او را متهم به درگيرى با بـرادرش حـسـيـن عليه السلام بر سر صلح كرده تا آنجا كه تصميم به حبس برادر مى گيرد((33)) !

مـا على رغم اكراهى كه از ذكر اين گونه موارد داريم آنها را متذكر شديم تا دانسته شود وقتى قرار است امامى را هدف تير جفا قرار دهند، در حيات و ممات چه تهمتها كه نمى زنند و چـه شـايـعـات كـه نـمـى سـازنـد! ولى مـخـتـصـرى از شـرح حـال حـضـرتـش كـه در اين كتاب براساس مستندات تاريخى دوست و دشمن آمده ، گرد اين گونه سخنان غرض آلود را از دامن پاكش مى شويد.