در روز هـفـتـم ولادت ، زهـراى مـرضـيـه او را در حـريـرى كـه جـبـرئيـل عـليـه السـلام از بهشت آورده بود پيچيد و در دامان پيامبر صلّى اللّه عليه و آله نهاد. آن حضرت در گوش راست او اذان و در گوش چپش ‍ اقامه گفت تا در نهاد پاك او بذر تـوحـيـد بـپـاشـد و او را از دمـسـازى شـيـطـان مـصون بدارد. آن گاه قوچى براى او عقيقه كرد((5)) ، يك ران آن را به قابله داد و بقيه را ميان همسايگان تقسيم نـمـود. آن گاه سر او را تراشيد و به وزن موى سر او نقره تصديق كرد. سپس سر او را بـا مـاده اى خوشبو از عطر و زعفران (خلوق ) شستشو داد و به قابله او فرمود: آلودن سر فرزند به خون عقيقه از رسوم جاهليت است و ما نبايد چنين كنيم .

آن گـاه امـور ديـگـرى از آداب اسـلامى نوزاد را كه پيامبر صلّى اللّه عليه و آله مبتكر آن بود درباره او انجام دادند.