بازگشت

ـ شيعيان


در كنار اين عناصر مخالف و فتنه جو، شيعيان بودند و در ميان آنان جمعي از بازماندگان مهاجر و انصار نيز حضورداشتند كه در دوران حكومت اميرمؤ منان (ع) در كوفه مسكن گزيده بودند.

چـهـره هـاي بـرجـسـتـه شيعه در كوفه عبارت بودنداز: (قيس بن سعدبن عباده)، (حُجربن عديّ)، (عـَمروبنِ حمق خُزاعي)، (سعيدبن قيس هَمْداني)، (حبيب بن مُظاهراسدي)، (عديّ بن حاتم)، (مسيّب بن نَجبه)، (زيادبن صعصعة)و _____ (53)

در چنين محيط آشفته و آكنده از تمايلات و عقايد گوناگون ، براي امام حسن مجتبي (ع) آينده كار پـنـهـان نـبـود، ولي چون در آغاز راه بود، ناگزير مي بايست ، برنامه كار خود را براي مردم بيان كند. امّا اين كار را با احتياط انجام داد.

امـام (ع) در آن مـوقـعـيـّت بـحـرانـي بـه قـدري حـكـيـمـانـه و مـدبـّرانـه عمل كرد كه بهتر از آن در چنان وضعي امكان پذير نبود. اينك چند نمونه :

1 ـ در مـراسم بيعت ، ازقبول هر گونه قيد وشرطي استنكاف كرد واز همه به شرط شنوايي و فرمانبري درجنگ و صلح ، بيعت گرفت

2 ـ حقوق جنگجويان راصددرصد افزايش داد.

ايـن اقـدام در افـزايـش قـدرت و مـحـبـوبيّت آن حضرت و نيز جذب تعداد بيشتري از مردم براي پيوستن به نظاميان ، تاءثير بسزايي داشت.

3 ـ دستور داد دو نفري را كه براي معاويه جاسوسي مي كردند اعدام كنند

ايـن اقـدام ، در سـركوبي روح فتنه جويي و آشوب طلبي ـ كه عناصر زيادي ازمردم بصره و كوفه بدان گراييده بودند ـ به مقدار زيادي مؤ ثّر بود.

4 ـ عـلي رغـم اصـرار بـعـضـي از نـيـروهاي عراق بويژه خوارج ، برجنگ با معاويه در نخستين روزهـاي حكومت آن حضرت ، جنگ را به تاءخير انداخت و درآن شرايط، اين يگانه تدبير صحيح و موافق مصلحت بود.

5 ـ پـيـش از آغـاز نـبـرد بـا مـعـاويـه بـا نـوشـتـن نـامـه و فـرسـتـادن پـيـغـام ، مـوقـعـيّت او را مـتـزلزل كـرد و از اشـتـبـاهات و مغلطه كاريهاي او ـ كه در نامه هايش به امام حسن (ع) و نيز در نـوشـتـه هاي آن حضرت به معاويه منعكس شده بود ـ پرونده اي فراهم آورد كه چهره ناشناخته مـعـاويـه را بـه مـردم شـنـاسـانـد و بـراي امـام مـجـتـبـي (ع) در بـرابـر افـكـار عمومي ، زمينه معقول و موجّهي براي جنگ با وي درست كرد.