گسترش دامنه بيعت امام حسن (ع)
بصره ، مدائن و ديگر نقاط عراق نيز با كوفه در بيعت با امام مجتبي (ع) هماهنگ شدند. حجاز و يـمـن نيز به دست (جارية بن قُدامه) و فارس به دست استاندار امام (ع) (زياد بن ابيه) بيعت كردند.
عـلاوه بـر ايـنـهـا، هـر كـس از بـزرگـان و زبـدگان مهاجر و انصار كه در اين مناطق مي زيست ، خلافت آن حضرت را پذيرفت.
بـدين ترتيب ، خلافت الهي امام حسن (ع) با بيعت عمومي و اختياري مسلمانان قوّت گرفت و پس از رحـلت رسـول گـرامـي ، بـراي دوّمـيـن بـار در تـاريـخ اسـلام ، مـردم از روي ميل و اختيار، خليفه مورد رضايت خود را برگزيدند.
تـنـهـا مـعـاويـه و پـيـروانـش و نـيز افراد معدود ديگري كه به (قُعّاد) معروف شدند از بيعت آن حضرت تخلّف ورزيدند.
امـام حسن (ع) در نخستين اقدامات ، كارگزاران و واليان را بر كارها گمارد و دستورهاي لازم را بـه فـرمـانـدهـان داد و (عـبـداللّه بـن عـبـاس) را بـه بـصـره فـرسـتـاد و بـطـور رسـمـي مشغول به كار شد.