از آنجـا كه شيعه, امامان(عليهم السلام) را معصـوم و بـرخـوردار ازعلـم الهى مى داند, هيچ گونه شك و ايرادى را در رفتارهاى فردى و اجتماعى ايشان روا نمـى دانـد زيرا امام و رهبـرى كه با علـم الهى به تمام مصالح و مفاسد آگاهى دارد, چـون معصـوم است, هرگز دچار اشتباه نمـى شـود. پـس آنچه او انجام داده مطابق با واقع و دور از هرگـونه لغزشـى است. مرحـوم سيدمرتضـى(ره) در پاسخ ايـن پرسش كه:

چرا امام حسـن(ع) حكـومت را به معاويه واگذار نمـود؟ مـى گـويد: (عصمت آن امام با دليل و برهان بـر ما ثابت شـده, در نتيجه ما بايد به تمام كارهاى آن حضرت با ديده قبـول بنگريـم...) البته معمـول آن است كه سيره سياسـى و... امامان بـدون در نظر گرفتـن عصمت مورد بحث و بررسى قرار گيرد تا واقعيت موضـوع روشـن و حتى براى كسانـى كه از اين ديدگاه به ايـن مـوضـوع نمـى نگرنـد, قانع كننده باشد.