1. قالَ الْحَسَنُ (ع): حُسْنُ السُّؤالِ نِصْفُ الْعِلْمِ.(9)

پُرسش خوب، نيمى از دانش است.

2. قالَ (ع): وَاعْلَمْ أنَّ الدنيا في حَلالِها حسابٌ وَفي حَرامِها عِقابٌ وَفِى الشُّبَهاتِ عِتابٌ.(10)

بدان كه در حلال دنيا حساب، و در حرامش كيفر، و در شبهاتش بازخواست است.

3. قالَ (ع): رَأسُ الْعَقْلِ مُعاشِرَةُ النَّاسِ بِالْجَميلِ.(11)

رأس خردمندى همزيستى نيكو با مردم است.

4.قالَ (ع):وَالَّذي بَعَثَ مُحَمَّداً بِالْحَقِّ لايَنْتَقِصُ اَحَدٌ مِنْ حَقِّنا اِلاَّ نَقَصَهُ اللَّهُ مِنْ عَمَلِهِ (12).

سوگند به خدايى كه محمد (ص) را به حق برانگيخت، كسى نمى تواند حق ما را كم كند مگر اين كه خدا عملش را كم گرداند.

5. قالَ (ع): اِذا اَرَدْتَ عِزّاً بِلا عَشيرَةٍ وَهَيْبَةٍ بِلا سُلْطانٍ فَاخْرُجْ مِنْ ذِلِّ مَعْصيةِ اللَّهِ اِلى عِزِّ طاعَةِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ.(13)

هرگاه خواستى عزّتى پيدا كنى، بدون اين كه عشيره اى داشته باشى، و هيبتى پيدا كنى، بدون اين كه سلطنتى داشته باشى، از خوارى نافرمانى خدا خارج شو و داخل عزّت طاعت خدا گرد.