بازگشت

سيماى امام حسن(ع)


زيبايى صورت و اندام سلاله پيامبر خدا(ص) زبان زد عام و خاص بود هر كس به او نگاه مى كرد سيماى محمد و على(عليهماالسلام) را در او مى ديد و درجمالش محو مى گشت.



امام غزالى در احياء العلوم مى نويسد:



رسول خدا(ص) فرمود: لقد اشبهت خلقى و خلفى چه بسيار شباهت پيدا كرد فرزندم(حسن) به من از جهت اندام و صورت و سيره و اخلاق.



انس بن مالك در باره امام مجتبى(ع) مى گويد: «لم يكن احد اشبه برسول الله صلى الله عليه و آله من الحسن بن على » هيچ فردى از امام حسن(ع) شبيه تر به پيامبر(ص) نبوده است.



احمد بن حنبل به نقل از على بن ابى طالب(ع) مى نويسد: كان الحسن اشبه برسول الله(ص) ما بين الصدور الى الراس و الحسين اشبه فيما كان اسفل من ذلكحسن(ع) از سينه تا سر شبيه ترين فرد به نبى گرامى اسلام بود و حسين(ع) از سينه به پايين بيش ترين شباهت را به آن حضرت پيدا كرده بود.



ابن صباغ مالكى در باره صورت و اعضاء بدن امام حسن(ع) مى نويسد:



رنگ چهره اش سفيد آميخته با سرخى بود، چشمانش سياه، درشت و گشاده گونه هايش هموار، موى وسط سينه اش نرم، موى ريشش پر و انبوه، گردن آن حضرت كشيده و براق همچون شمشيرى از نقره مفاصلش درشت و دو شانه اش پهن و دور از يكديگر بود.



چهارشانه و قد ميانه و نمكين و خلاصه نيكوترين صورت را داشت.



و خلاصه آنكه واصل بن عطا (80 131) رئيس فرقه معتزله در باره آن بزرگوار گفته است: صورت حسن بن على(ع) چون سيماى انبياء و هيات و شكل او همچون هيات ملوك وامرا بوده است.