توجهى ويژه به خداوند داشت،آثار اين توجه را گاه ازچهره ى او به هنگام وضو در مى يافتند: چون وضو مى گرفت،رنگ مى باخت و به لرزه مى افتاد،مى پرسيدند كه چرا چنين مى شوى؟



مى فرمود:آن را كه در پيشگاه خدا مى ايستد،جز اين سزاوار نيست.



از امام ششم (ع) آورده اند كه امام حسن (ع) عابدترين مردمان زمان خويش بود و هم با فضيلت ترين چون به ياد مرگ و...و رستخيز مى افتاد،مى گريست.و بى حال مى شد (16) .



پياده و گاه برهنه پا،25 بار به خانه ى خدا رفت (17) ...