1- معاويه بايد به كتاب خدا و سنت رسول الله (ص) عمل كند.

2- معاويه نبايد بعد از خودش كسي را به عنوان خليفه معرفي كند و بايد اختيار تعيين خليفه به مسلمين واگذار شود.

3- مردم در هرجا هستند آزاد باشند و كسي از كارگزاران معاويه به جان و مال و ناموس آنان تجاوز نكند.

4- اصحاب علي بن ابيطالب (ع) و شيعيان او مورد اذيت و آزار قرار نگيرند و جان و مال و زنان و فرزندان آنها از تجاوز مصون باشند.

5- معاويه حق ندارد نسبت به حسن و حسين و ساير فرزندان علي و خويشاوندان او نظر سوئي ابراز كند و بايد آشكارا و در نهان از تحريكات بر ضد آنها خودداري نمايد.

6- معاويه بايد اين پيمانها را محترم بشمارد و آنها را مورد عمل قرار دهد و عهد و ميثاق با پروردگار را فراموش نكند و خداوند را حاضر و ناظر بداند.

7- بيت المال كوفه و خراج (دارابگرد) در منطقه فارس در اختيار حسن بن علي باشد و او مختار است بين يتيمان جنگ جمل و صفين تقسيم كند.

8- امام (ع) معاويه را اميرالمؤمنين نمي خواند.

9- معاويه نبايد علي بن ابيطالب (ع) را سب و ناسزا گويد.

معاويه همه اين شروط را پذيرفت جز شرط آخر را و حاضر نشد دست از سب و شتم علي علي (ع) بردارد فقط راضي شد كه هرگاه امام حسن (ع) در مجلس حاضر است از سب و ناسزا گويي نسبت به علي (ع) خودداري كند.