روزي امام حسن عليه السلام براي عمره به سوي مکه عظيمت کردند . در اين سفر، فرزند زبير ايشان را همراهي مي کرد . در طول مسير، در مکاني زير يک درخت خرماي خشکيده به استراحت پرداختند . ابن زبير به امام عليه السلام عرض کرد: «لو کان في هذا النخل رطب اکلناه اي کاش اين درخت، خرماي تازه داشت و از آن مي خورديم .» امام عليه السلام فرمودند: «او انت تشتهي الرطب آيا تو به خرماي تازه اشتهايي داري؟» او گفت: آري . امام حسن عليه السلام سر را به سوي آسمان بلند نمودند و دعايي خواندند . در اين هنگام درخت، سبز شد و پر از برگ گرديد و داراي خرماي فراواني شد و ياران ايشان از آن درخت بالا رفتند و خرماي زيادي چيدند