382 ـ و نيز نقل كرده كه فرمود:



اى مردم! هر كه به درگاه خدا اخلاص ورزد و سخن او را راهنماى خود كند، به استوارترين مقصد راه يابد، و خدا توفيق رشدش دهد، و به بهترين ها ارشادش فرمايد كه پناهنده خدا، در امان و محفوظ است، و دشمن او، بيمناك و بى پناه. پس با ذكر فراوان، خود را از [كيفر] خدا بازداريد، و با پارسايى از خدا بترسيد، و با فرمانبرى به خدا تقرّب جوييد كه او [به بندگان خود] نزديك و پاسخ گو است. خداوند متعال فرمود: «هرگاه بندگان من، از تو درباره من بپرسند [به آنان بگو:] من نزديكم، و دعاى دعاكننده را چون مرا بخواند، اجابت مى كنم. پس بايد فرمان مرا برند و به من ايمان آرند، باشد كه راه يابند». پس فرمان خدا را ببريد و به او ايمان بياوريد؛ زيرا سزاوار نيست كسى را كه عظمت خدا را دريابد، بزرگى كند؛ زيرا بلندىِ منزلت آنان كه عظمت خدا را دريابند، به تواضع است، و عزّتِ آنانى كه بدانند جلال خدا چيست، به افتادگى است، و سلامت آنانى كه قدرت خدا را دريابند، به اين است كه از او فرمان برند و پس از معرفت، خود را ناشناخته ننمايند و پس از هدايت، گمراه نشوند.





يقين داشته باشيد تا ويژگى هدايت را نشناسيد، تقوا را نخواهيد شناخت، و تا آنانى را كه قرآن را پشت سر انداختند، نشناسيد، به پيمان قرآن نتوانيد درآويخت، و تا






تحريف كنندگان قرآن را نشناسيد، آن را چنان كه حقّ تلاوتش باشد، نخواهيد خواند. پس چون اين ها را شناختيد، بدعت ها و پيرايه ها را نيز خواهيد شناخت، و افتراهاى برخدا، و تحريف [معنوى سخنان او را ] مى بينيد، و نيز پى مى بريد آن كه سقوط كرد، چگونه [و چرا [سقوط كرد.







و [ اى بندگان خدا! ] نادانان، شما را به نادانى نكشانند، و اين [ قرآن شناسى و حق شناسى] را از اهلش (خاندان عصمت و طهارت عليه السلام ) بجوييد كه شما را از نادانى دشمنانشان آگاه مى كند، و حكمت گفتار آنان از [رمز] سكوتشان، و ظاهرشان از باطنشان خبر مى دهد. با حقّ مخالفت نكنند و در آن اختلاف ندارند، و سنّت خدا براى آنان در پيشينيان اجرا شده، و حكم خدا در حقّ آنان گذشته است. به راستى كه در اين، تذكّرى است براى بيداردلان، و آن را براى فهم و درايت بشنويد نه براى نقل در روايت، كه راويان كتاب فراوانند و فهم كنان آن اندك، و از خدا كمك خواهيم.