نبوت و امامت امري موروثي نيست , همانند شاهنشاهي كه اگر پدري امام يا نبي شد, فرزند و فرزندان او نيز همان منصدا داشته باشند, بلكه براساس لياقت و شايستگي ذاتي و جامعيت صفات ويژه اي است كه نبي يا امام بايد داشته باشد. از اين رو وقتي خداوند مقام امامت را به حضرت ابراهيم 7عنايت كرد و فرمود: حضرت تقاضا نمود: خدايا! امامت را در ميان فرزندان و ذرّيهء من قرار بده ! خداوند در جواب مي فرمايد: امامت عهد و ميثاق الهي است كه به اشخص غير معصوم (كساني كه ظلم به خدا, يا ظلم به نفس و انسان بكنند) نمي رسد.(1) در آيه اي ديگر توضيح مي دهد كه فرزندان و ذرّيهء حضرت ابراهيم و اسحاق رو دسته اند: گروهي نيكوكارند و دسته اي ديگر ظالم به نفس خويش اند(2). قطعاً امامت به دستهء دوم تعلق نمي گيرد و به علاوه خداوند مي داند چه كسي شايستگي و لياقت ذاتي براي مقام نبوت و امامت را دارد مي فرمايد:(3)

(پـاورقي 1. بقره (2 آيهء 124

(پـاورقي 2. صافات (37 آيه 113

(پـاورقي 3. انعام (6 آيهء 124