آنچه از نقلهاي مختلف در تاريخ به دست ميآيد اين است كه آن حضرت حداكثر 8 الي 10 همسر كه تعدادي از آنها به صورت كنيز و ملك يمين بوده داشتهاند. ولي متأسفانه در كتابهاي تاريخي بعضي از مورخين 250 و بعضي 300 و حتي تا 400 همسر براي ايشان ذكر ميكنند كه اين حرف شايعهاي بيش نيست. چنانچه تاريخ را مطالعه كنيم و صفات ممتاز اخلاقي و شخصيت برجسته حضرت مجتبي (7) را بشناسيم، برايمان قابل قبول نخواهد بود كه شخصي با چنين روح بزرگ و خدايي، علاقه و توجه خارج از حد متعارف به مسئلة ازدواج و زناشويي از خود نشان دهد.

شاهد زندة اين موضوع، تعداد فرزندان آن حضرت است كه طبق نوشتة مورخان، اگر آن حضرت همسران زيادي اختيار كرده بود لازمهاش اين بود كه فرزندان زيادي هم داشته باشند در صورتي كه شيخ مفيد ()، و علامه مجلسي() تعداد فرزندان آن حضرت را جمعاً 15 نفر ميدانند.

آيا با توجه به اين تعداد فرزندان، دروغ بودن نسبت صدها همسر به امام حسن مجتبي7 روشن به نظر نميرسد؟

از اين همه تضاد و تناقضگويي در اقوال روشن ميشود، كه اين قبيل اخبار دروغين ساخته و پرداخته از ناحيه عباسيان مخصوصاً در زمان منصور دوانيقي بوده است زيرا در سال 137 هجري قمري، منصور دوانيقي روي كار آمد. او در راستاي سياستهاي ضداسلامي و ضدمردمي و خاموش كردن نهضتهاي علويان و به خصوص سادات حسني از هيچ تهمت و جعلي در مورد خاندان اهل بيت: به خصوص امام حسن7 دريغ نداشت. به طوري كه بعد از قيام سادات حسني به رهبري «محمد بن عبدالله بن حسن بن علي بن ابيطالب» در سال 145.'ûق كه تا مرز نابودي خلافت منصور دوانيقي پيش رفت، اين خليفة بيرحم فرمان داد كه عبدالله بن حسن، پدر محمد و بسياري از ياران او را دستگير نموده و در شهر «هاشميه» زنداني نمايند.

آنگاه منصور خطابهاي در برابر عدهاي از اهل خراسان ايراد نمود كه گواه اين مطلب است «... به خدا سوگند پولهايي را كه به حسن7 عرضه شده بود پذيرفت و معاويه او را فريب داد و وعده كرد كه تو را جانشين خودم خواهم نمود، ليكن او را بركنار كرد و از موقعيتي كه داشت به زير كشيد. حسن بن علي7 آنگاه به شهر خود مدينه بازگشت روي به زنان آورد، امروز با يكي ازدواج ميكرد و فرداي آن روز، يكي را طلاق ميداد و با اين شيوه به سر برد تا در بستر خويش بمرد....»

اين حركت شيطاني منصور و تبليغات مسموم بنياميه سبب شد كه مزدوران قلم به دست و دوستان ناآگاه و غيرملتفت به مصالح اسلام، تعداد همسران را از 8 تا 400 نفر شمارند امّا آنگاه كه سخن از نام و نشان آنان به ميان ميآيد درميمانند و تعداد انگشتشماري را معرفي ميكنند كه اين خود دليل بر اين تهمت بزرگ به وجود مقدس امام مجتبي7 ميباشد.(82)

براي اطلاع بيشتر ميتوانيد به كتابهاي زير مراجعه نماييد:

1) بحارالانوار، جلد 100

2) مروج الذهب، ج 3، ص 306

3) حياةالامام الحسن بن علي، جعفر مرتضي عامل

4) ارشاد شيخ مفيد

5) مناقب ابن شهر آشوب، ج 4.

پاورقي:

-82 حقايق پنهان، ص 335-330.