رخسار شاه و آينه مهر و ماه بين

حسن ازل در آينه روي شاه بين

اي دل ز چشم عقل چو موسي نگاه کن

و اندر نگاه جلوه نور اله بين

يک راه در طريق ولايت قدم گذار

سوي بهشت خلد يکي شاهراه بين

بر آستان شاه سر بندگي گذار

آن گاه عز و منصب و تمکين و جاه بين

دارد نشان ز خلق حسن در نفس بهار

بخرام سوي گلشن و در صبحگاه بين

مرآت مصطفي طلبي هست مجتبي

فرزند شاه را بگشا چشم و شاه بين

آن گوهري که فاطمه پرورد در صدف

آويز عرش و زينت عرش اله بين

يعني حسن امام دوم سيمين همام

کش نه فلک خيام و ملاک سپاه بين

زان رو که جعده شربت زهرش به کام کرد

بس تلخکام دهر و مذاقش تباه بين

سوي بقيع پوي و فرو ريز اشک چشم

دامانه بقيع پر از اشک و آه بين

مرغ هوا و ماهي دريا بر او گريست

از دود آه چهره انجم سياه بين

آثار حزن و گرد مصيبت ز حزن او

بر روضه رسول رسالت پناه بين

شاها به سوي ( آيتي ) افکن يکي نگاه

اين مستمند را همه غرق گناه بين