418 ـ سيّد ابن طاووس مى گويد: دعاى پنهان ماندن [ امام] حسن بن علىّ عليه السلام [ از دشمنان خود] اين است:







خدايا! اى كسى كه ميان دو دريا، مانع و فاصله و حريمى استوار قرار دادى! اى صاحب نيرو و فرمانروايى! اى بلندمرتبه! چگونه بترسم و حال آن كه تو آرزوى من







هستى؟ و چگونه ستم شوم در حالى كه تو تكيه گاه من هستى؟ پس با پوشش خود، مرا از دشمنانت بپوشان؛ و با امر خود، مرا بر دشمنانم پيروز كن؛ و با يارى خود، مرا پشتيبانى فرما، تنها پناه و پناهگاه تويى. پس از كارم [و دشواريم] فرج و گشايش قرار ده. اى آن كه اهل حرم (و مكّيان) را از [شرّ] اصحاب فيل، كفايت فرمودى! و اى آن كه بر سر آنان، دسته دسته پرندگانى فرستادى كه بر آنان سنگ هايى از گِلِ سخت مى افكندند! بلاى عبرت آموز خود را بر سر دشمنانم بيفكن.







خدايا! من از تو، از هر دردى، شفا و بر دشمنان، يارى و براى هر چه دوست دارى و مى پسندى، توفيق مى خواهم. اى معبودِ هر كه در آسمان و زمين و ميان آنان و زير خاك است! از تو شفا مى خواهم، و از تو بخشش مى طلبم، و بر تو توكّل مى كنم. [كه خود فرموده اى:] «و به زودى، خداوند [شرّ] آنان را از تو كفايت خواهد كرد، كه او شنواى داناست».