349 ـ كلينى با سند خود نقل كرده است:







امام حسن عليه السلام فرمود: چون [ اميرمؤمنان [على عليه السلام در جنگ جمل ـ پس از نتيجه ندادن اندرزها و نصيحت هايش ـ طلحه و زبير را شكست داد، سپاه شكست خورده آنان، در راه با زن آبستنى روبه رو شدند و آن زن [در اثر ازدحام و فرار جمعيّت،] ترسيد و فرزند خود را سقط كرد و سپس خود او درگذشت.







على عليه السلام و يارانش كه از اين راه عبور مى كردند، با اين منظره روبه رو شدند. و آن حضرت از علّت مرگ آنان جويا شد، كه چگونگى آن را پاسخ دادند، [و آن حضرت متأثّر شد و خواست تا ديه آنان را از بيت المال بپردازد، از اين رو] پرسيد: كدام يك زودتر درگذشت؟ گفتند: بچّه. پس شوهر آن زن (پدر بچه) را خواست و [در آغاز،] 32 ديه [بچّه يعنى] فرزند را به او داد، و 31 را سهم مادر او ـ كه مرده بود ـ قرار داد.







سپس اين 31 را كه سهم مادر بچّه بود، چون مرده بود [دو نيم كرد و] نصف آن را [نيز [به [ پدر بچه به عنوان] شوهر زن داد و نصف ديگر را سهم خويشان نزديك زن قرار داد.







آن گاه ديه خود زن [را تقسيم كرد، به اين صورت كه باز آن را دو نيم كرد و [نصف آن را ـ كه دوهزار و پانصد درهم بود ـ به [ پدر بچه، به عنوان] شوهر او داد، و نصف ديگر را به خويشاوندان زن پرداخت. و اين كه آن حضرت نصيب شوهر را نصف قرار







داد، از آن رو بود كه آن زن، فرزند ديگرى جز اين كه سقط كرده، نداشت.







راوى گفت: وهمه اينها را از بيت المال بصره پرداخت.