بازگشت

فصل اول: سخنان امام حسن(ع) در زمان پيامبر(ص): شنيدن وحي در کودکي


1 ـ ابن شهر آشوب مى گويد:







ابوالسّعادات در «الفضائل» نقل كرده است: شيخ ابوالفتوح در مدرسه ناجيه، اين حديث را املاء كرد: امام حسن بن على عليه السلام در هفت سالگى، در مجلس رسول اللّه صلى الله عليه و آله حاضر مى شد، وحى[ آيات قرآن ] را مى شنيد و آن را حفظ مى كرد.







سپس نزد مادر خود (حضرت زهرا عليهاالسلام ) مى آمد و آن ها را به او ابلاغ مى كرد. هرگاه على عليه السلام (به منزل) مى آمد، فاطمه عليهاالسلام را (پيشاپيش) آگاه به آيات نازل شده مى يافت. از او در اين باره مى پرسيد، مى فرمود: از فرزندت، حسن (مى آموزم).







روزى على عليه السلام در خانه پنهان شد حسن عليه السلام كه وحى را شنيده بود، آمد و خواست آن را به مادر خود ابلاغ كند؛ زبانش بند آمد. مادرش تعجّب كرد. گفت: مادرم! تعجّب نكن؛ زيرا بزرگوارى سخن مرا مى شنود. گوش كردن او، مرا از سخن گفتن باز داشته است. در اين هنگام، على عليه السلام بيرون آمد و او را بوسيد.







در روايتى آمده است كه امام حسن عليه السلام فرمود: مادرم! بيانم كوتاه و زبانم بند آمد؛ گويا آقايى مرا زير نظر دارد.