بازگشت

وصيت امام حسن(ع) به امام حسين(ع)


او (حـسـن بـن عـلى ( عـليـه السّلام )) وصيّت مى كند در حالى كه شهادت مى دهد كه خدائى جز خداى يكتا نيست او يـكـى است و شريكى ندارد، وصيّت مى كند در حالى كه عبادت مى نمايد خدا را حقّ عبادتش را او شريكى در مُلك نـدارد، چـون ذليـل نـمـى شـود، يارى براى او از ذلّت وجود ندارد. و او همه چيز را خلق كرده و همه چيز را اندازه گيرى كرده و او اولى است كه عبادت شود و احقّ است بر ديگران كه تمجيد گردد كسى كه او را اطاعت كند رشد خواهد كرد و كسى كه او را معصيت كند اغوا خواهد بود و كسى كه به سوى او برگردد هدايت خواهد شد.

مـن وصـيـّت مـى كـنـم بـه تـو اى حـسـيـن دربـاره كـسـانـى كـه از اهـل و اولاد مـن و اهـل بـيـت خـودت كـه بـعـد از مـن مـى مـانـنـد ايـنـكـه از گـنـاهكارانشان بگذرى و نيكوكارانشان را قـبـول كـنـى و بـراى آنـهـا مـانـنـد پـدر بـاشـى و بـدن مـرا كـنـار قـبـر رسـول اكـرم ( صـلّى اللّه عليه و آله ) دفن كن چون من بدان خانه حقّ بيشترى از ديگران دارم . (پس از جملاتى مى فرمايد:

) اگـر عـايـشـه نـگـذاشـت كـه مـرا در آن خـانـه دفـن كـنـيـد تـو را قـسـم بـه خـدا و بـه قـرابـت و رحـمـى كـه متّصل است به پيامبر اكرم ( صلّى اللّه عليه و آله ) نگذارى قطره خونى ريخته شود تا آنكه من پيغمبر اكرم ( صـلّى اللّه عـليـه و آله ) را بـبـيـنـم و آن حضرت را از آنچه با من كرده اند خبر دهم و او را به قضاوت بنشانم .((97))