از يك سو دنيا جاي حوادث و مصائب است و از طرف ديگر، انجام عبادات و كنترل شهوات نياز به قدرت و نيرو دارد، آنچه انسان را در مقابل حوادث و مصائب نيرومند و مقاوم مي سازد، صبر و بردباري است و آنچه انسان را بر انجام عبادات نيرو و توان مي بخشد، استقامت و پايداري است. و آنچه انسان را بر شهوات غالب و پيروز مي سازد، صبر و پايداري است. از انتظارات مهمّ امام حسن مجتبي عليه السلام اين است كه شيعيان و پيروان او در تمام مراحل زندگي صابر و بردبار باشند، حضرتش در اين زمينه دلسوزانه مي فرمايد: «جَرَّبْنا وَ جَرَّبَ الْمُجَرِّبُونَ فَلَمْ نَرَ شَيئا اَنْفَعُ وِجْدانا وَ لا اَضَرُّ فِقْدانا مِنَ الصَّبْرِ تُداوي بِهِ الاُْمُورُ؛(14) تجربه ما و ديگران نشان مي دهد كه چيزي نافع تر از داشتن صبر، و زيانبارتر از فقدان بردباري ديده نشده است، صبري كه بوسيله آن تمام [دردها و [امور درمان مي شود.» راستي كه بايد گفت:



صد هزاران كيميا حق آفريد كيميايي همچو صبر، آدم نديد



امام مجتبي عليه السلام در كلام ديگري فرمود: «اَلْخَيرُ الَّذي لا شَرَّ فيهِ اَلشُّكْرُ مَعَ النِّعْمَةِ وَ الصَّبْرُ عَلَي النّازِلَةِ؛ خيري كه شرّ ندارد، شكر در حال نعمت و بردباري در مقابل ناگواري است.»(15)



كليد صبر كسي را باشد اندر دست هر آينه درِِ گنج مراد بگشايد



به شام تيره محنت بساز و صبر نما كه عاقبت سحر از پرده روي بنمايد