پـيـامـبران الهى در برابر دعوت مردم به خداپرستى هيچ اجر و مزدى طلب نمى كردند و اجـر خـود را تـنـها برعهده خداوند مى نهادند. پيامبر اسلام صلّى اللّه عليه و آله نيز بر همين شيوه بود، جز آنكه در برابر رنج رسالت به امر پروردگار چيزى از مردم خواست كـه سـود آن نـيـز عـايـد خـود آنـهـا مـى شـد، و آن دوسـتـى خـانـدان خـود بـود. قل لا اساءلكم عليه اجرا الا المودة فى القربى (23)((9)) (بگو: من از شـمـا بـر رسـالت خـويـش مـزدى نـمـى خـواهم جز دوستى خاندانم را)((10)) . و بى ترديد يكى از اين افراد امام حسن مجتبى عليه السلام است كه دوستى او سپاس و قدردانى امت اسلامى از رنجهاى جانكاه پيامبر در اداى رسالت است .

امـام مـجـتـبـى عليه السلام در خطبه اى كه پس از شهادت پدر ايراد كرد، در فضيلت خود بدين آيه و آيه تطهير استشهاد نمود.