اقدام دوم معاويه اين بود که از سيماي امام قداست زدايي کند و با اين ترفند جايگاه او را از دل ها بزدايد.



شهيد مطهري رحمه الله مي نويسد: «علي عليه السلام از دنيا رفت و معاويه خليفه شد، بر خلاف انتظار معاويه، علي عليه السلام به صورت نيرويي باقي ماند و معاويه آن طوري که اعمال بيرون از تعادل و متانتش نشان مي دهد، از اين موضوع خيلي ناراحت بود لهذا تجهيز ستون تبليغاتي عليه علي عليه السلام کرد.» (40)



بخشي از تلاش هاي معاويه در اين عرصه چنين است:



دستور داد در منابر رسما علي عليه السلام را سب کنند و آن را در خطبه هاي نماز و منابر رواج داد و با تهديد و ارعاب مردم را وادار به اين کار مي کرد.



در موردي از احنف بن قيس خواست که به علي عليه السلام لعن کند و او چون با اصرار معاويه روبه رو شد، بر منبر رفت و گفت:



«معاويه مرا به لعن علي امر کرده است، معاويه و علي اختلاف داشتند. به هر کدام ظلم شده است، او را دعا مي کنم. لعنت خدا و ملائکه و خلق تو اي خدا بر کسي باد که ظلم کرده است و لعنت تو بر فئه باغيه از اين ها باد.» مردم هم گفتند: آمين.



صحابه منافق را وادار به جعل حديث عليه امام مي کرد. از جمله سمرة بن جندب را با 400 هزار درهم وادار کرد بگويد آيه «من الناس من يشري نفسه ابتغاء مرضات الله ...» (41) که درباره علي عليه السلام در ليلة المبيت است درباره ابن ملجم نازل شده است.



در اين زمينه کار به جايي رسيد که دست به بدعت در احکام هم زدند. مثلا چون در خطبه هاي نماز عيد علي عليه السلام را سب مي کردند و مردم به خاطر اين که نشنوند از محل نماز خارج مي شدند، خطبه ها را مقدم بر نماز کردند. (42)



امام باقر عليه السلام در مورد اين اقدام بني اميه مي فرمود: «ويروون عن علي عليه السلام اشياء قبيحة و علي الحسن و الحسين عليهما السلام ما يعلم الله انهم قد رووا في ذلک الباطل و الکذب و الزور (43)



مطالب زشتي را درباره علي عليه السلام و حسن و حسين عليه السلام نقل مي کردند که خدا مي داند همه اش باطل و دروغ و بهتان بود.»