معاويه حتي نتوانست يا نخواست براي ايامي چند هدف اصلي خود از جنگ با امام را برملا نسازد و به اين ترتيب پرده از هدفي برداشت که آشکارترين دليل بر سازش ناپذيري دو جبهه بود. علامه مجلسي در اين باره مي نويسد:



«چون صلح منعقد شد، معاويه متوجه کوفه شد تا آن که روز جمعه به نخيله فرود آمد. در آن جا نماز کرد، خطبه اي خواند، در آخر خطبه اش گفت: من با شما قتال نکردم براي آن که نماز کنيد يا روزه بگيريد يا زکات بدهيد وليکن با شما قتال کردم که امارت بر شما را به هم رسانم. خدا به من داد، هرچند شما نمي خواستيد. شرطي چند با حسن کرده ام، همه در زير پاي من است. به هيچ يک از آن ها وفا نخواهم کرد. پس داخل کوفه شد. بعد از چند روز که در کوفه ماند، به مسجد در آمد. حضرت امام حسن عليه السلام را بر منبر فرستاد و گفت: بگو براي مردم که خلافت حق من است.» (16)