پس از سخنرانى امام، ابن عباس برخاست و گفت:



«معاشرالنّاس هذا ابنُ نبيّكم و وصىُّ امامكم فبايِعوه؛ اى مردم! اين فرزند پيامبر شما و وصىّ امام شماست، با او بيعت كنيد.»



مردم گفتند: او را نيك دوست داريم و حقّ او را برخويش واجب مى شماريم.3



به عقيده طبرى، اوّلين كسى كه با آن حضرت بيعت كرد، قيس بن سعد بن عباده بود. وى به هنگام بيعت، گفت: با تو بيعت مى كنم به حكم خدا و سنّت پيامبر صلى الله عليه و آله وسلم و جهاد با دشمنان خدا. امام مجتبى عليه السلام فرمود: بيعت كن به حكم خدا و سنّت پيامبر صلى الله عليه و آله وسلم كه در بردارنده تمامى شرط هاست. و او با اين شرط بيعت نمود و مردم نيز با آن حضرت بيعت كردند.4



قيس بن سعد، اوّلين استاندار اميرمؤمنان على عليه السلام در مصر بود و در تمامى جنگ ها همراه آن حضرت شركت داشت. وى تا آخر به پيمانى كه با سبط اكبر عليه السلام بسته بود، وفادار ماند و زمانى كه فرمانده بخشى از لشكريان امام شد، فريب وعده هاى معاويه را نخورد و در جواب وى نگاشت:



«لا واللّه لا تَلْقانى ابداً الاّ بينى و بينك الرُّمح؛ سوگند به خدا! مرا ديدار نخواهى كرد، مگر آنگاه كه بين من و تو نيزه باشد.»5