به نـوشته مـورخان در سال 41 هـ .ق, در يكى از ماههاى ربيع الاول يا ربيع الثانى و يا جمادى الاولى, معاويه به وسيله عبدالله بـن عامر و عبـدالرحمان بن سمره نامه اى به عنـوان قرارداد صلح, بـراى حسـن بـن علـى(ع) فرستاد. ايـن نامه كاملا سفيـد بـود و فقط در بالاى آن يك خط نـوشته شده بـود, اءن اشترط فـى هذه الصحيفه التـى ختمت اءسفلها ما شئت فهو لك, ايـن نامه را در خصـوص قرارداد صلح فرستادم. مـن آن را امضاء كرده ام هر شـرطـى را كه شما مى خـواهيد و صلاح مـى دانيـد در آن بنويسيد. مورد قبول من است.

در پايان نامه, جهت اطمينان بيشتـر سـوگنـدهاى بزرگـى ياد كـرد, به امضاى همه بزرگان دربارش رساند.

نـامه فـوق به دو گـونه نقل شـده, مـا به جهت اختصـــار به نقل دوم مـى پـردازيـم كه بنـدهـاى آن به صـورت جـداگـانه ذكـر شــــده است.