بازگشت

آغاز


امام حسن(ع) در طول سى و هفت سالى كه در كنار پدر زيست نه فقط فـرزندى مطيع و امام شـناس بـود, بـلكه همواره بـازوى نيرومند, ياورى صديق, مسئولى امين و بـا تجربـه و سربـازى عاشق و فداكار براى اميرمومنان بـه حساب مىآمد. وى بـا شناخت كاملى كه از پدر داشت, خود را وقف خدمت به اميرالمومنين كرده بود.

روزى بازوى نظامى پدر مى شود و بـه فرمانش بـه طرف كوفه روانه مى شود تا مردم آن سامان را از توطئه شوم دشمنان اسلام آگاهى دهد و آنها را جهت مقابله بـا پيمان شكنان و ناكثان بـسيج كند. روز ديگر بـازوى سياسى امام مى شود و در جريانات سياسى دوران عثـمان وارد صحنه مى شود و او را نسبـت بـه وضع ناهنجار دستگاه خلافتش و كثـرت انحرافات آگاه مى سازد و يا در مسئله حكميت بـه دستـور آن حضرت و با بـيانات شيوا و دلنشين, اعلام موضع مى نمايد و دست بـه افشاگرى مى زند.

آن حـضرت در سمت قضاوت و ديگر مسووليت ها بـه كمك و يارى پـدر مى شتابـد. اين نوشـتـار كوتـاه اگر چـه بـيان كننده بـخـشـى از مسووليت ها و ماءموريت هاى امام حسن(ع)

در دوران پدر مى باشد, اما بايد اعتراف كرد كه بدون شك در اين سى و هفت سال خدمات آن حضرت در قالب ماءموريت از طرف اميرمومنان بيش از اينها بوده است ولى ما بـرآن ها دسـت نيافتـه ايم و يا فاقد ارزش تـاريخـى بـوده اند. اما مسووليت هاى ثبت شده در تاريخ به قرار زير است: