1 - ((زاذان )) مى گويد: از سلمان شنيدم مى گفت از پيامبر (ص) شنيدم درباره حسن و حسين (عليهماالسلام ) مى فرمود:

اللهم انى احبهما فاحبهما و احب من احبهما.

((خدايا! من حسن و حسين (عليهماالسلام ) را دوست دارم پس آنان را دوست بدار و ((نيز)) دوست بدار آن كسى را كه آنان را دوست بدارد)).

و نيز فرمود: ((كسى كه حسن و حسين (عليهماالسلام ) را دوست بدارد، او را دوست دارم و كسى را كه من دوست دارم خداوند او را دوست دارد و كسى را كه خدا دوست بدارد او را وارد بهشت مى كند و هر آن كس كه حسن و حسين (عليهماالسلام ) را دشمن دارد، من او را دشمن دارم و كسى را كه من دشمن بدارم ، خداوند او را دشمن بدارد و كسى را كه خداوند دشمن دارد او را داخل آتش ‍ هميشگى دوزخ گرداند)).

و نيز فرمود: ((اين دو فرزندم ، دو گل خوشبوى من هستند)).

2 - ((ابن مسعود)) نقل مى كند: ((رسول خدا (ص) نماز مى خواند (ديدم ) حسن و حسين آمدند و بر پشت رسول خدا (در سجده ) سوار شدند وقتى كه رسول خدا (ص) سر از سجده برداشت آنان را آرام گرفت و به زمين گذارد، وقتى كه به سجده دوم رفت ، باز آنان با هم بر پشت آن حضرت سوار شدند. پس از نماز، رسول خدا (ص) يكى را بر زانوى راست و ديگرى را بر زانوى چپ گذارد و فرمود: ((من احبنى فليحب هذين ؛ كسى كه مرا دوست بدارد، بايد اين دو را دوست بدارد)).

حسن و حسين (عليهماالسلام ) دو حجت خدا براى پيامبر (ص) در سرگذشت ((مباهله )) (كه قبلا خاطرنشان شد) بودند و دو حجت خدا در دين اسلام بعد از پدرشان امير مؤ منان على (ع) بودند.

3 - امام صادق (ع) نقل كرد كه امام حسن (ع) به اصحاب خود فرمود:

((خداوند داراى دو شهر است ؛ يكى از آنها در مشرق و ديگرى در مغرب است ، خداوند در اين دو شهر، افرادى را آفريده كه هرگز فكر نافرمانى از خدا نكرده اند، سوگند به خدا! در ميان اين دو شهر و در خود آن دو شهر، براى خداوند غير از من و برادرم حسين (ع) هيچ كس حجت بر بندگانش نيست )).

و نظير اين روايت از امام حسين (ع) نقل شده كه در روز عاشورا به پيروان ابن زياد فرمود:

((چرا شما براى جنگ با من همدست شده ايد، بدانيد كه سوگند به خدا اگر مرا بكشيد يقينا آن كس را كه حجت خدا بر شماست كشته ايد و سوگند به خدا بين((جابلقا)) و ((جابرسا)) (يعنى در همه دنيا) پسر پيغمبرى كه خداوند به وسيله او بر شما احتجاج كند، غير از من نيست )).

منظور امام حسين (ع) از ((جابلقا)) و ((جابرسا)) همان دو شهر (در مشرق و مغرب ) است كه در كلام امام حسن (ع) آمده بود