بازگشت

صلح، زمينه ساز قيام عاشورا


اين حوادث وحشتناك: مردم عراق را سخت تكان داد و آنها را از رخوت و سستى به در آورد و ماهيت اصلى حكومت اموى را تاحدى آشكار نمود.



در همان حال كه رؤساى قبائل، از آثار و منافع پيمان صلح امام حسن عليه السلام بهره مند مى شدند و از بذل وبخششهاى معاويه برخوردار مى گشتند، مردم عادى عراق كم كم به ماهيت اصلى حكومت بيدادگر وخودكامه معاويه كه با پاى خود به سوى آن رفته و به دست خود آن را تثبيت كرده بودند، پى مى بردند.



معاويه «مغيرة بن شعبه »را بر كوفه حاكم ساخت و كاربصره را به «عبدالله بن عامر»واگذاشت و اين شخص كه پس از قتل عثمان آن شهر را ترك گفته بود، به بصره بازگشت. معاويه خود نيز به شام رفت و از دمشق به تدبير كار دولت خويش پرداخت.



مردم عراق هرگاه به يادزندگانى در روزگار على عليه السلام مى افتادند، اندوهناك مى شدند و از آن سستى كه درحمايت از على عليه السلام نشان داده بودند، اظهار پشيمانى مى نمودند ونيز از صلحى كه ميان ايشان و مردم شام اتفاق افتاده بود، سخت پشيمان بودند. آنان چون به يكديگر مى رسيدند، همديگر را سرزنش مى كردند و ازيكديگر مى پرسيدند كه چه خواهد شد و چه بايد كرد؟هنوز چند سالى نگذشته بود كه نمايندگان كوفه ميان آن شهر و مدينه براى ديدار حسن بن على عليه السلام و گفتگو با اوو شنيدن سخنان وى به رفت و آمد پرداختند.



بنابراين دوران صلح امام حسن عليه السلام دوران آمادگى وتمرين تدرجى امت براى جنگ با حكومت فاسد اموى به شمار مى رفت تا روز موعود، روزى كه جامعه اسلامى آمادگى قيام داشته باشد، فرا رسد.