امام حسن عليه السلام پس از آنكه كوفه را به قصد جنگ بامعاويه ترك گفت «عبيد الله بن عباس »را با دوازده هزار نفر،به عنوان طلايه لشگر ، گسيل داشت و «قيس بن سعد» و«سعيد بن قيس » را كه هر دو از ياران بزرگ آن حضرت بودند، به عنوان مشاور و جانشين وى تعيين نمود تا اگربراى يكى از اين سه نفر حادثه اى پيش آمد، بترتيب،ديگرى جايگزين وى گردد.



حضرت مجتبى عليه السلام خط سير پيشروى سپاه را تعيين فرمود و دستور داد در هركجا كه به سپاه معاويه رسيدندجلوى پيشروى آنها را بگيرند و جريان را به امام عليه السلام گزارش دهند تا بى درنگ با سپاه اصلى به آنها ملحق شود.



«عبيدالله »فوج تحت فرماندهى خود را حركت دادودرمحلى بنام «مسكن »با سپاه معاويه روبرو شد و در آنجااردو زد.



طولى نكشيد به امام عليه السلام گزارش رسيد كه عبيدالله بادريافت يك ميليون درهم از معاويه ،شبانه همراه هشت هزار نفر به وى پيوسته است.



پيدا است خيانت اين فرمانده،در آن شرائط بحرانى،در تضعيف روحيه سپاه وتزلزل موقعيت نظامى امام عليه السلام تا چه حد مؤثر بود ولى هرچه بود «قيس بن سعد» كه مردى شجاع و با ايمان و نسبت به خاندان امير مؤمنان بسيار با وفا بود، طبق دستور امام حسن عليه السلام فرماندهى سپاه را به عهده گرفت و طى سخنان مهيجى كوشيدروحيه سربازان را تقويت كند. معاويه خواست او را نيزبا پول بفريبد، ولى قيس فريب او را نخورد و همچنان در مقابل دشمنان اسلام ايستادگى كرد.