علاوه بر اين ، جامعه عراق آن روز يك جامعه متشكل و فشرده و متحد نبود، بلكه از قشرها وگروههاى مختلف و متضادى تشكيل يافته بود كه بعضاهيچ گونه هماهنگى و تناسبى با يكديگر نداشتند.



پيروان و طرفداران حزب خطرناك اموى ، گروه خوارج كه جنگ با هر دو اردوگاه را واجب مى شمردند،مسلمانان غير عرب كه از نقاط ديگر در عراق گردآمده بودند و تعدادشان به بيست هزار نفر مى رسيد وبالاخره گروهى كه عقيده ثابتى نداشتند و در ترجيح يكى از طرفين بر ديگرى در ترديد بودند، عناصرتشكيل دهنده جامعه آن روز عراق و كوفه به شمارمى رفتند . پيروان و شيعيان خاص امير مؤمنان عليه السلام نيزيكى ديگر از اين عناصر محسوب مى شدند.