کرامت عبارت است از «انجام کار خارق العاده با قدرت غير عادّي و بدون ادّعاي نبوت و يا امامت» و اگر با ادّعاي نبوّت و امامت همراه باشد، معجزه ناميده مي شود، به عقيده اکثريت علماي مذاهب اسلامي جز ـ گروه اندکي از معتزلي ها ـ صدور کرامت از اولياي خداوند و به دست آن ها ممکن است.

در تاريخ نمونه هاي زيادي از کرامات اولياي خداوند نقل شده است. مثل سرگذشت حضرت مريم(ع) و جريان ولادت فرزندش حضرت عيسي(ع) و نزول ميوه هاي بهشتي در محراب عبادت براي او نيز داستان آصف بن برخيا و انتقال تخت ملکه صبا از يمن به فلسطين در يک چشم بهم زدن و داستان هايي که از شيعه و سنّي درباره کرامات حضرت علي(ع) نقل شده است.