ايثار و گذشت و ديگران را بر خود ترجيح دادن صفتى است ذاتى اهل بيت (عليهم السلام) و در جاىْ جاىِ حيات و زندگى فرد فرد اين خاندان به روشنى خورشيد ، هويدا و پيداست تا جايى كه هيچ مستحقى و نيازمندى و حتى غير نيازمند به آنان مراجعه نكرد جز اينكه با دستانى پر و كيسه اى مالامال از جنس و پول برگشت .

رسول خدا (صلى الله عليه وآله) فرمود :

إنّا لَنُعْطِى غَيْرَ الْمُسْتَحِقِّ حَذَرَاً مِنْ رَدّ الْمُسْتَحِقِّ .(1)

ما از بيم آنكه مستحق و نيازمند را رد نكرده باشيم به غير مستحق هم مى بخشيم !

ابوحمزه ثمالى مى گويد : شنيدم حضرت امام زين العابدين (عليه السلام) به كنيزش مى فرمود : بر در خانه من نيازمندى و تهيدستى نگذرد مگر آنكه او را اطعام كنيد و من همانجا به حضرت گفتم : هركس چيزى مى خواهد و به سوى انسان دست دراز مى كند مستحق نيست ، امام (عليه السلام) فرمود :

أخَافُ أن يَكُونَ بَعضُ مَن يَسأَلُنَا مُحِقّاً فَلاَ نُطْعِمُهُ وَنَرُدَّهُ ، فَيَنزِلُ بِنَا أهلَ البَيتِ مَا نَزَلَ بِيَعقُوبَ !(2)

مى ترسم برخى از كسانى كه درخواست كمك مى كنند مستحق باشند و ما او را اطعام نكرده ، باز گردانيم و آنگاه بر ما اهل بيت آن نازل شود كه بر يعقوب نازل شد .

اين بخشش و ايثار گاهى به گونه اى بود كه همه دارايى آنان را فرا مى گرفت .

حضرت امام صادق (عليه السلام) مى فرمايد :

إنَّ الحَسَنَ بنَ عَليٍّ قَاسَمَ رَبَّهُ ثَلاثَ مَرّات ، حَتَّى نَعلا وَنَعلا وَثَوْبَاً وَثَوْبَاً وَدِينَاراً وَدِينَاراً.(3)

حسن بن على سه بار هر آنچه از كفش و جامه و دينار داشت با خدا تقسيم كرد .